əşya

is. <ər. «şey» söz. cəmi>

1. Şeylər. Ev əşyası. – Nişandan toya qədər qız evi qıza veriləsi cehiz əşyasını tədarük etməklə məşğul olur. R. Ə.. Məsmənin otağı ev əşyasından tamamilə boş imiş. S. H.. Səttarxan Tehrana köçdükdə ev əşyasını aparmamışdı. M. S. O.. <Qadir> bütün süslü-bəzəkli əşyasını bir boğçaya bağladı və hamamçıya tapşırdı. H. S..

2. fəls. Hiss orqanları tərəfindən qavranılan hər hansı bir konkret maddi hadisə, şey, obyekt. Əşya ilə onu ifadə edən söz arasında əlaqə. – <Divanə:> Məncə həm mahiyyəti-əşya bütün; Başqa rəng almaqdadır guya bu gün. H. C..

◊ Əşyayi-dəlil hüq. – müttəhimin günahkar olub-olmadığını sübut edən hər hansı bir şey, maddi sübut. Məhkəməyə əşyayidəlil təqdim etmək.